Het einde

We zijn terug van Duchenne Heroes 2012! Het zit er op... Oh zo spijtig! Maar het was het waard! elke kilometer dat we hebben afgezien, elke berg die we zijn opgetrapt. Al die pijn aan ons achterwerk!

Het begon al goed hoor, de eerste dag waren we al ingedeeld in categorie B! Dit betekende dus, starten rond 20 voor 10... OMG! Helemaal buiten categorie dus! Want zo snel fietsen wij toch niet zenne. Dag 1 en 2 waren schitterend! We hebben prachtige mountainbiketracks gereden, maar waren steeds bekaf toen we op de camping aankwamen! De eerste dag was het half 7 en dag 2 6u! Amai! zeer moe dus! We zijn dan ook samen tot de beslissing gekomen om vanaf dag 3 de 70km variant te rijden!
Maar de eerste die tegen mij zegt, och ma 70km, die daag ik uit voor volgend jaar! :P

We hebben op het WK track van Houffalize gefietst, er zijn wat valpartijen geweest, ons armen en benen staan vol krasjes van de braamstruiken, maar het was echt zalig! Bekaf en vol koortsblazen zijn we aangekomen in Nijmegen! Maar het was het waard!

Verder zou ik nog wel enkele menskes willen bedanken! Aan iedereen die heeft gesponserd, BEDANKT! Zonder jullie was ik niet aan de start geraakt! Aan ons team, MERCI! Het zou niet gelukt zijn zonder een stevige thuisbasis en ne mobilhome om te slapen 's nachts! Vincent, merci voor een geweldige week, we zijn een geweldig team!

En aan mijn lieve Naomi kan ik niet genoeg merci en dankuwel zeggen! Het was een enorm zwaar jaar! Geld inzamelen, trainen, vanalles organiseren, en dan de dagen voor het vertrek mijn gezaag nog aanhoren! Lieve schat, je bent ongelooflijk! Elke dag waren jouw brieven een lichtpunt in mijn dag! Je was er niet bij vanwege je heup, maar ik je zat in men hart en in men hoofd! Heel de week heb je me nauw gevolgd en gesteund, en ik ben zeker dat ik Nijmegen zonder jou niet gehaald zou hebben! Echt waar, DANKJEWEL! Je bent een engeltje!

Zo beste vrienden, ik eindig deze blog vandaag! Mijn avontuur zit er op, maar mountainbiken zit nu wel in m'n bloed! :D

Voor de laatste keer zeg ik salut!

Floris...

Tomorrow D-Day!

Morgen is het zo ver!!!! AAAAAAAHHHH!! :)

Haha, stress stress stress.. Vandaag zijn we aan het inpakken! ;) En zo een beetje over en weer aan't gaan naar het ziekenhuis, mits Naomi daar nog is. Ach jah, dat maakt het allemaal wat spannender natuurlijk! Ik denk toch dat ik alles heb op de moment, een hele wasmand vol spullen en reserve-gerief. Man man toch, ik had niet gedacht dat ik zoveel ging moeten meenemen. En dan dieje fiets nog! :) Dieje mogen we natuurlijk niet vergeten!

Maar we proberen het allemaal georganiseerd te krijgen natuurlijk! Het is nog spannend geweest moet ik zeggen, kaarten die van de GPS verdwijnen, route's er op zetten. En zo van die dingen! Haha, you must be mad to enter this! Da's wat ik heb geleerd in het jaar dat ik begonnen ben met dit plan tot nu! :p

Ik moet toch zeggen dat er gisteren een traantje is gevloeid toen ik naar huis reed van het ziekenhuis. Gewoon de gedachte om Naomi een hele week alleen te laten nu ze juist geopereerd is! Da was toch even slikken ze! Maar ja, het mag geweten zijn, ik ga ze missen! Echtig en techtig!

Ale, we zullen nog ma wa verder gaan stressen eh! :D

Normaal gaat tijdens de tocht ook een speciale site online om ons te volgen! Zo a'la google earth!
Dus volg ons op www.duchenneheroes.nl/ridersforpelle

Floris...